EMDR

De afkorting van EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing.
Het is een relatief nieuwe therapie die in 1989 is ontwikkeld door de Amerikaanse psychologe Shapiro. De methode EMDR maakt het mogelijk om op een eenvoudige wijze nare ervaringen te verwerken en barrières op te heffen. Dit gebeurd door middel van het stimuleren van beide hersenhelften via oogbewegingen of klikjes via een koptelefoon.
Met EMDR is het niet nodig om uitgebreid te praten over het verleden en toch worden, door het stimuleren van het informatieverwerkingssysteem, in een relatief korte periode therapeutische doelen bereikt. De grootste kracht van EMDR is dat de herinnering aan een traumatisch beeld en het daarbij behorende gevoel, vrij snel de emotionele lading verliest en het dus minder pijnlijk is om aan de gebeurtenis terug te denken.
De laatste jaren wordt er, naast het gebruik van oogbewegingen, ook gebruik gemaakt van een auditieve variant. Door middel van een koptelefoon en een mp3-speler hoort

men, afwisselend in het rechter en in het linkeroor klikjes, die net zoals de oogbewegingen, zowel de linker als rechterhersenhelft stimuleren en het daardoor gemakkelijker maken vervelende gebeurtenissen te verwerken. Ook wordt tegenwoordig wel de term bilaterale stimulatie (BS)gebruikt. Dit geeft, beter dan EMDR weer, dat het gaat om stimulatie van beide hersenhelften.
Het is inmiddels duidelijk geworden dat EMDR niet alleen effectief is bij traumatische onverwerkte herinneringen, maar ook ingezet kan worden voor de begeleiding van depressies, fobieën, scheidingen, rouwverwerking, eetstoornissen, neurotische klachten, angststoornissen en burn-out. De effecten dragen ertoe bij dat de schokkende ervaring steeds meer een plek krijgt in de levensgeschiedenis. Deze methode kan ook ingezet worden om positieve gevoelens, zoals bijvoorbeeld zelfvertrouwen, te versterken. Tot slot EMDR wordt enkel gebruikt als onderdeel binnen een lopende behandeling.