Door praten/ervaren kun je inzicht verweven en een volgende stap zetten om verder te komen. Dát heet therapie en het vergroot de kwaliteit van leven. In het leven kunnen zich momenten voordoen waarop we ons verdwaald voelen en niet meer weten hoe we verder moeten. Soms is daar een aanleiding voor, bijvoorbeeld wanneer er zich in ons leven iets voordoet waarvan we niet weten hoe ermee om te gaan. Iemand die ons dierbaar is verdwijnt uit ons leven, ons lichaam ons in de steek laat, we maken iets mee wat te traumatisch is. Veranderingen in ons leven kunnen een grote impact hebben. En wat we ook proberen, we raken alleen maar hopelozer verstrikt in de hoeveelheid van onze emoties. Vaak is er moed voor nodig om deze situatie onder ogen te zien.

Pijn is niet fijn en we komen het allemaal tegen, omdat een leven zonder pijn niet bestaat! Het is een hele opdracht om ermee om te gaan en tijdens dat proces ontwikkelen we vaak manieren (patronen/mechanismen) om ons tegen de gevolgen daarvan te beschermen en het leven leefbaar te laten zijn. Deze mechanismen kunnen tot een soort kramp leiden waarin het lijkt alsof er geen keuze is om te bepalen wat te doen. Dat voelt als ‘machteloos’. Echter, deze mechanismen dienen om iets wezenlijks in jezelf te beschermen. Het is dus een vergissing om te denken dat wij dat mechanisme zijn. Als je in die ‘kramp’ zit, is je blikveld vernauwd waardoor het lijkt alsof jij dat bent en je niet anders kunt, alsof je op een doodlopende weg zit. Je ‘eigen wijsheid’ lijkt dan niet beschikbaar.

Het is hard werken om onder ogen te gaan zien waartegen deze mechanismen jou beschermen. Waarvoor deze ooit dienden en je echt tot hulp waren. Maar diezelfde mechanismen werken je misschien nu juist tegen en houden je op de plek waar je niet meer wilt zijn!

De vraag wordt dan:
Hoe krijg ik het voor elkaar om uit mijn schulp te komen, contacten aan te gaan en mijn ding te doen zonder mij tegen te laten houden door allerlei zaken die zo dwingend om aandacht lijken te vragen dat ze me van de wijs brengen. Die zo dwingend zijn dat ik niet de vrijheid neem om te doen wat ik eigenlijk wil doen.
Hoe kan ik erachter komen wat ik wil, wat ik eigenlijk belangrijk vind om mijn aandacht, tijd en energie aan te besteden? Hoe houd ik dit wakker? Hoe leef ik met aandacht?
Wat houdt me eigenlijk tegen om mijn leven te leven zoals ik belangrijk vind? Wat gaat er met mij op de loop?

Therapie is

  • Een actief proces, waarin openheid, eerlijkheid en betrokkenheid van beide kanten centraal staan. Het is geen eenzijdige passieve praat-en luistertherapie, maar als therapeut geef je op een constructieve manier feedback. Daar waar nodig.
  • Praten over wat je dwars zit, heel concreet, praktisch en in het hier en nu. Inzicht krijgen in jezelf, hoe je denkt, voelt en handelt. Wanneer je herkent waar jouw problemen/klachten ontstaan zijn, zal het je ook helpen om er in het heden anders mee om te gaan. Wanneer je in contact bent met dat wat daarin belangrijk is komt er weer zicht op eigen mogelijkheden en grenzen. Zó werk jij zelf aan een passende oplossing. Experimenteren met nieuw gedrag zijn stappen om je weer beter te gaan voelen. Het wordt allemaal hanteerbaarder. Niet altijd even gemakkelijk. Soms is het nodig om gevoelens toe te laten en een gedachtepatroon dat ooit is ontstaan, aan te passen in een betere versie.
  • Bewust worden van factoren die mogelijk van invloed zijn op de ervaren problemen, zoals je partner, kinderen, collega’s, werkomstandigheden of je eigen steeds herhalende patronen. Samen zoeken en ontdekken welke oplossingen het beste bij jou passen.
  • Psychische spanningen kunnen zich in het lichaam vastzetten. Een simpel voorbeeld is stress. Bij langdurige stress zetten spanningen zich meestal vast in nek, schouders en/of onderrug. Door in therapie zowel psychisch- als de lichaamsgericht te werken, kunnen zowel de psychische als lichamelijke klachten worden verholpen. Psychische en lichamelijke problemen mengen zich met elkaar. De geest mag je nooit los zien van het lichaam en omgekeerd. Dat deze visie gevolgen heeft voor de therapeutische aanpak is vanzelfsprekend. Vanuit de holistische mensvisie zijn lichaam en geest sterk met elkaar verbonden.

Niet elk probleem kan opgelost worden, maar het is wel mogelijk ‘het’ een plek te geven waardoor het minder je leven beheerst. Het wordt weer mogelijk om je eigen regie in handen te nemen en door te gaan met leven.

Hoe erg moet een klacht zijn om hulp te vragen?
Wanneer trek je dan aan de bel? Het is erg lastig om zelf te bepalen wanneer jouw innerlijke ‘pijn’ erg genoeg is en je er hulp bij nodig hebt. Vaak ga je te lang door. Over grenzen heen, nog een tandje erbij! Maar weet je, je hoeft het niet allemaal zelf te weten…en te doen! Wacht niet te lang. Want, als het proces zich echt vastzet in jezelf dan zal het ook meer tijd nodig hebben om te herstellen, oftewel, er grip op te krijgen.

De sprong wagen vergt moed
Dat je je aan het oriënteren bent is al een eerste stap. Zo’n keuze van binnen uit is onderdeel van een veranderingsproces. Een bewust besluit geeft richting aan je leven. Laat je ook vooral niet tegenhouden door gevoelens van schaamte; niets is te vaag of te gek of te raar. En waarschijnlijk kan ik, als je je problemen voorlegt, je steunen om een volgende stap te gaan zetten.

Ieder mens heeft zijn eigen rugzak mee te dragen.
Soms is deze te vol en is het beter om er iets uit te halen, zodat er weer ruimte ontstaat.